Vrijdag 16 aug.  Namen - Wanlin.  58 km. 

Na een goede nachtrust onder heerlijke schone lakens, vervolgen we ons pad langs de Maas. Het wegdek varieert van goed tot zeer slecht. Om de verzuring uit de benen te fietsen, volgen we in rustig tempo, zo'n 30 km het jaagpad langs de Maas tot we Dinant in fietsen. Even ten zuiden van Dinant, daar waar de Lesse in de Maas stroomt, rijden we langs de Lesse tot Houyet. Voor Houyet begint min of meer onze eerst bergetappe. De route is mild en trakteert ons op een aantal klein klimmetjes met leuke afdalingen voor het echte werk gaat beginnen.  En dat is snel, na een behoorlijk zwaar stuk kom ik hijgend in het kielzog van mijn maatje boven in Houyet aan. Hij heeft daar inmiddels Lonneke ontmoet. Ze is alleen onderweg naar Barcelona en helpt  een gestrande jonge Belgische mountainbiker ( lekker ding hoor) aan een fietspomp. De band is echter lek en beiden hebben geen spullen bij zich. Huib komt dus als geroepen en omdat hij toch op mij moet wachten, stort hij zich op zijn hobby, gestrande fietsers weer op weg helpen.  Als alles gerepareerd is vist de jonge man duidelijk naar contactgegevens van Lonneke, ook een onwijs leuke meid, en knijpen we er tussen uit. Na een sublieme afdaling met grote
S-bochten, pakken we de Vennbaan weer op en als we stoppen voor een fotomoment voor een echte spoorwegtunnel, worden we weleer ingehaald door Lonneke en fietsen samen de laatste km naar de camping. We komen aan op camping "Weltevree". We worden warm onthaalt door Madam,  met een koel drankje. Persoonlijk wijst ze ons een plek aan en regelt de inschrijving. Onze buren, Nederlandse fietsers op doorreis, Walter en Ellen, zitten al te gniffelen. We staan nog niet of ze komt al langs met een groot boek, ik dacht dat we brood konden bestellen, maar nee...... Of we even in het gastenboek willen schrijven. Er wordt een vlonder neergelegd en Ellen legt uit dat we daar op kunnen koken. Op de vraag of er Wifi is komt Madam op een draf om de code in te tikken en meldt tevens dat de douche vrij is. Als ik gedoucht ben kom ze vanuit haar hoofdkwartier naar ons toegerend om een droogrek te brengen voor de natte was. En als Huib om een fles wijn gaat, wordt er een oude bordeaux uit de kelder van haar stacaravan getoverd. Om 20:30 uur wordt Huib vriendelijk maar beslist verzocht te gaan douchen omdat om 21:00 uur alles wordt gesloten. Je snapt natuurlijk dat wij, onderhand al een paar glazen oude Bordeaux  verder in een stuip lagen, zo van, pas op hè een beetje niet douchen op mijn " propere camping". Het douche gebouw ziet er prachtig uit, alles valt zo'n beetje van verkalking en ellende uit elkaar. Maar de douchekleedjes en de beklede douche gordijnringen, de droogboeketten en de toiletbrilvachtjes zijn hilarisch. Rond 22:00 uur kom ze weer langs om te vermelden dat we de wifi teveel overbelasten en dat hij uit gezet wordt. Walter dacht echter dat ze een nachtkus kwam brengen. Ja hoor zegt Ellen, jij maak er helemaal een potje van, het is hier geen all-inclusieve .